Wie dacht dat ons eerste elftal na de eerste nederlaag dit seizoen de winnende draad wel weer eventjes zou oppakken bij rode lantaarndrager DFC kwam bedrogen uit. De thuisploeg speelde met veel mensen achter de bal, knokte voor elke meter en wachtte geduldig op counterkansen. GSC/ODS had dus veel balbezit deze middag, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de ploeg er niet of nauwelijks in slaagde om kansen te creeëren. Goed beschouwd had ons eerste elftal een complete off-day en staat na twee nederlagen op rij nog wel aan kop van de ranglijst, maar ook weer met beide beentjes op de grond.
Op (alweer) een erg slecht veld had GSC/ODS weinig aan het technisch surplus en ontspon zich de typische strijd die zoveel derby’s kenmerkt. Mede dankzij de uitstekend leidende scheidsrechter bleef het wel een sportieve pot en amuseerde met name het thuispubliek zich kostelijk. GSC/ODS stond ‘hoog’ op het veld en de weer onder de lat terug gekeerde Joris Moesman bivakkeerde daarom vaak op de rand van de zestien. Dat ontging ook de tegenstander niet en dus kwam de onvermijdelijke poging om de bal van grote afstand over de doelman heen te schieten. Met succes en zo stond DFC plots op voorsprong.
GSC/ODS leek niet aangeslagen en bleef met veel druk naar voren voetballen, maar schiep zich zoals gezegd nauwelijks kansen. Djim Kammerman zag een goed geplaatste kopbal van de doellijn gekopt worden, maar bij vrijwel elke aanval ging het in de laatste fase mis. In de rust trachtte trainer Pip Pruymboom de bakens te verzetten door Rik Kramer als extra aanvaller naar het front te sturen, maar het spelbeeld bleef hetzelfde. GSC/ODS had de bal, maar kon er weinig mee. Tot overmaat van ramp werden twee kansen aan de overzijde wel benut en stond het eerste elftal voor een onmogelijke opgaaf.
De ploeg bleef wel de aanval zoeken en werd uiteindelijk toch met een treffer beloond. Ismaïl Yildirim gaf de eindstand daardoor een nog enigszins draaglijk tintje: 3-1. Na het behalen van de eerste periodetitel was er een week geleden nog de hoop dat ons eerste elftal een gat van acht punten met de achtervolgers kon slaan. De realiteit is dat het gat geslonken is tot twee punten en de competitie (helaas) weer een stuk spannender is. Komende zaterdag komt middenmoter Unitas op bezoek en kan het eerste elftal laten zien of de doffe dreun van twee nederlagen op rij goed verwerkt is.
