Op een regenachtige dag traden de mannen van Nick en Peter aan voor hun eerste competitiewedstrijd tegen Wieldrecht 3.
Ze hadden heldere instructies gehad om te voetballen, maar helaas zat Wieldrecht op alle fronten dwars.
Gretig joegen ze het middenveld op en steeds moest de bal weer terug om opnieuw op te bouwen. Hier slaagden we helaas niet vaak in en kwam Wieldrecht met de vers veroverde bal tot offensieven.

Het verdedigende werk werd door Kevin, Yassine, Marco en Inbar uitstekend gedaan: Kevin en Marco liepen de aanvallers vast, Yassine dreef de linksbuiten steevast over de zijlijn, en Inbar heet voortaan Barry de Stofzuiger: met perfect getimede slidings en schouderduwtjes bleef er geen kruimel over van het Wieldrecht-offensief.
Ook GSC/ODS creëerde wat kansen, maar de fel uitgedoste keeper van Wieldrecht hield het doel schoon.

In één van de offensieven van Wieldrecht kwam de bal op het randje van het strafschopgebied in de kluts en vanuit de tweede lijn werd er snoeihard uitgehaald. Door het bos aan benen stond Paul aan de grond genageld want hij kon geen bal zien. Letterlijk en figuurlijk: toen hij het lederen speeltuig pas zag was het al te laat: 0 – 1.
Dat we nog niet helemaal wakker geschud waren bleek uit een volgend offensief waarbij de bal in het strafschop gebied bleef flipperen na een corner. Paul wist er nog twee reddingen uit te halen, maar een derde was te veel. Vanaf een meter werd de bal het net in getikt: 0 – 2.

GSC/ODS zocht weer het offensief op en kwam tot een paar fraaie scorekansen, maar verzilverde deze net niet. En de welbekende voetbalwet was ook nu weer van toepassing: Als je zelf niet scoort, dan valt-ie vanzelf aan de andere kant. Een snelle counter van Wieldrecht zorgde ervoor dat er bijna één op één op Paul kon worden afgerond. In de verre benedenhoek werd dit beheerst gedaan: 0 – 3.

Na de rust is er wat tactisch omgezet en GSC/ODS leek het vuur weer te hebben gevonden: Wieldrecht maakte de eerste twintig minuten geen kans meer. Alles speelde zich zowat af op hun helft.
Marco strooide met prachtige passes op Jeremy, Reggy en John. Dat Wieldrecht hier niet mee om kon gaan was duidelijk, want schot na schot kon worden afgevuurd op het doel van Wieldrecht. Helaas wilde de bal het net maar niet vinden, totdat een verdediger van Wieldrecht hands maakte in het strafschopgebied. Penalty. Tarik was de uitverkorene en de immense druk op zijn schouders konden hem niet deren: koel en beheerst zette hij de keeper op het verkeerde been en redde de eer: 1 – 3.

Weer werd er een middenvelder in de aanval bijgeschoven, en Wieldrecht begon aan paniekvoetbal: ballen werden over de zijlijn gerost en spitsen stonden vaker wel dan niet buitenspel.
Toch wist Wieldrecht nog een keer te scoren door Inbar in de rug te duwen. Deze wilde de bal toch nog wegwerken, maar kon er niet goed meer bij. De verwarring tussen Paul en Inbar was compleet toen Inbar zijn balans moest zien te vinden, Paul daardoor twijfelde en de spits van Wieldrecht zijn voet nog achter de bal wist te krijgen: 1 – 4.

Na nog een paar mooie aanvallen die strandden kon Marco de bal nog heel mooi in de kruising koppen, 2 – 4, maar de schade was geleden. Natgeregend verlieten we het veld. Volgende week wacht ons Drechtstreek 3 die tot nu toe alles heeft gewonnen. Om 14:00u rolt de bal op Sportpark Oostpolder in Papendrecht waar ik hopelijk weer een gedetailleerd verslag van kan maken voor de verplichte thuisblijvers.