Op een grauwe zaterdagochtend verzamelden wij bij de club en reden in colonne naar Lage Zwaluwe. De wedstrijd zou zwaar worden, dat wisten we al: met nog drie afmeldingen was de selectie naar 11 dames geslonken, dus we moesten allemaal flink aan de bak.
Simone won de toss en we draaiden van helft.
Zwaluwe trapte af en begon rommelig aan de wedstrijd. We wisten hier niet goed mee om te gaan en met een paar zwakke aanvallen wist Zwaluwe toch ons strafschopgebied te betreden. Simone had hier echter geen enkele moeite mee: de ballen die Rianne en Andrea niet onderschepten keek zij stoïcijns over de achterlijn. Na drie minuten spelen ging Boon door haar enkel en kon de wedstrijd helaas niet meer voortzetten. Daar stonden we dan met 10 dames. Ik zeg het er even bij, want aan het spel merkten we het niet. Niet dat Boon niks presteerde, maar de rest ging als één een tandje harder werken. Zwaluwe kreeg geen kansen meer en Wendy werd een paar keer (te) diep weggestuurd. Totdat een rommelige opbouw van Zwaluwe zorgde dat hun linksbuiten op de turbo voorbij Lisa kon komen. Een voorzet werd precies voldoende geschampt om in de verre hoek te belanden; 1-0
Niet uit het veld geslagen voetbalden we door en probeerden Wendy en Marsha weg te sturen. Verdedigend zetten we het helemaal dicht en na nog een half uur door bikkelen floot de scheidsrechter voor rust.
De scheidsrechter had er zin in, want de teams stonden al op het veld toen ik halverwege mijn bakkie thee was, dus ik moest nog even een sprintje trekken om de tweede helft te vlaggen.
Simone en Wendy hadden weer van positie gewisseld, en iedereen vocht voor elkaar.
Lisa, Maaike en Oma konden tot vier keer toe op de rechterflank prachtig combineren waarin we bijna geheel op hun helft kwamen, maar tot scoren kwamen we niet.
Aan de andere kant werd alles perfect dichtgezet of op buitenspel gezet, zodat Zwaluwe de tweede helft vrijwel niks in te brengen had. Een paar diepe voorzetten werden koeltjes door Wendy opgevangen of door de verdediging terug naar voren geramd.
Een loepzuivere sliding op de bal van Andrea net buiten het strafschopgebied was het enige gevaarlijke moment, want de scheidsrechter besloot dat het een penalty was. Van kritiek wilde hij niks horen. Vervelend momentje van iemand die verder prima floot.
Wendy probeerde de tegenstander nog wat af te leiden maar kwam op het verkeerde been terecht. De bal werd strak in de linkerbovenhoek gewerkt; 2-0
Vijf minuten voor tijd kwam de spits met gestrekt been in op Wendy en ook zij moest het veld verlaten. Alles werd dichtgezet, Simone weer terug in het doel en de vijf minuten werden er tien, maar onze krachtpatsers hebben de wedstrijd uitgespeeld zonder verdere tegendoelpunten.
Alsof we gewonnen hadden juichten we bij het fluitsignaal: we hadden een geweldige prestatie geleverd met 10 dames in het veld, en dat mocht gevierd worden.
Hopelijk is iedereen weer fit voor volgende week tegen Sliedrecht thuis.
