In de voorbereiding waren de woorden van trainer Güven glashelder: “Ik wil deze wedstrijd 90 minuten zien wat ik maandag in de tweede helft zag. Gretigheid, felheid, en kort op de tegenstander.” Kortom: het mes moest op tafel.

Helaas bleek dat het mes nog een slijpbeurt kon gebruiken.

Vanaf seconde één doken we vol in de duels, forceerden foute passes van de tegenstander en vingen hun lange ballen vrij eenvoudig op. Daarbovenop combineerden we snel en vakkundig richting strafschopgebied van de gastvrouwen van vv Sliedrecht. 

Helaas misten we hier de panache om af te ronden en strandden de aanvallen vaak op de rand van de zestien meter. 

Wat we wel bereikten, ondanks een uitstekend vrijgespeelde Sliedrecht spits die koel de 1-0 over Simone heen schoot, was dat we onze gastvrouwen enorm irriteerden door hun verder niet te laten combineren. 

Om elk duwtje werd geappelleerd en als de bal maar in de buurt van de zijlijn kwam, claimden ze al een ingooi en waren gefrustreerd op de uitstekend fluitende arbiter die hier geen gehoor aan gaf. 

Vlak na de 1-0 werd er een antwoord op touw gezet, waarin uiteindelijk vlak voor het strafschopgebied de aanval werd afgefloten wegens een overtreding op een van onze spitsen. De vrije trap ging helaas hoog over. 

Dit beeld herhaalde zich de rest van de eerste helft en rond de 40e minuut vergrootte Sliedrecht de voorsprong met 2-0. 

Tijdens de rust werd er slechts één wijziging doorgevoerd: Maaike mocht de zetel van Melanie verwarmen en Melanie ging rechtsbuiten spelen.

Ook de tweede helft bestond uit gretigheid voor de bal, de tegenstander uit hun spel halen en combineren tot er wel geschoten moest worden. En ondanks dat we elke kans op doel ook namen, lukte het ons niet om de ban te breken. 

Wel werd er, net als maandag, geen kans weggegeven en de nul gehouden. Hierdoor bleef de eindstand op 2-0 en werden de dames weer niet beloond voor hun harde werken en goede voetbal.