Met wederom een nieuwe aanwinst (welkom terug, Nora!) stonden we met een selectie van 14 dames klaar voor de start. Huisfotograaf Thijs Blom werd gevraagd om een teamfoto te maken en daar werden de geblesseerde Ivy en de grieperige Melanie uiteraard ook voor opgetrommeld.
Na de toss kregen wij de aftrap en om iets over twaalf floot Wiebe voor de start.
De start was even onwennig en de meiden van Groot-Ammers zetten verraderlijk druk. Gelukkig was Simone goed uitgeslapen waardoor zij uitstekend keepte. Na wakker te zijn geschud begonnen wij ook aan de opbouw, maar op het middenveld liep het al vrij snel vast in felle een-op-een-duels.
Bij een onderschepping van een steekpass kon de diepe linksbuiten van Groot-Ammers profiteren van haar voorsprong en snelheid. Vanuit het midden kwam de spits geniepig op en zoals uit het boekje werd de bal keurig voor het doel langs geschoven waarbij de spits deze het opengetrokken doel in kon werken; 0-1
Er werd nog harder gevochten en enkele keren konden Wendy en Vera worden aangespeeld, maar met 4 tegen 2 had Groot-Ammers ook dit gevaar al vrij snel in de kiem gesmoord.
Andrea had zich op het middenveld helemaal stuk gelopen en werd dankbaar gewisseld voor Demi, die in de spits naast Wendy werd gezet. Vera kreeg de nummer 10 positie, maar deze wissel werd helaas nog niet goed benut.

Vlak voor rust was het de rechtsbuiten van Groot-Ammers die haar turbo aanzette, omdat de spits buitenspel liep en zij dus zelf door moest. Eenmaal vrij legde zij van rechts de bal in de voeten van de spits die een-op-een voor Simone kwam en de actie afmaakte; 0-2.

In de tweede helft waren de backs omgezet; Lisa op links en Vosje op rechts. Ook werd er gekozen voor een heel opvallende wissel; Simone verruilde haar keeperstenue voor een voetbaltenue, en Wendy ging onder de lat staan. Goed staaltje pragmatisch denken: als een goede voetballer niet meer de energie heeft om te spelen, maar nog wel kan keepen en je hebt een keeper die ook nog een aardig pootje kan voetballen, dan kan dat nog een leuk resultaat opleveren.
En het had daar alle schijn van, want beide dames voelden zich als een vis in het water: Simone speelde een prima pot voetbal en Wendy bewees over dezelfde katachtige reflexen te beschikken en haalde met een snoekduik een schot uit de kruising. Dat zij een lijnkeeper is en Simone een meevoetballende keeper zorgde in het begin voor wat spanning bij het afschermen van een te diepe bal, maar het zorgde niet voor problemen.
Om elke centimeter werd gevochten en de verdediging stond kort op de aanvallers, maar de behendigheid van de buitenspelers van Groot-Ammers was net te veel: beiden kwamen voorbij de backs en samen voor Wendy. Gelukkig was de linksbuiten iets te gretig en liep voor de bal uit, het passje breed werd dus direct afgevlagd en -gefloten voor buitenspel. Daar ontsnapten we aan een 0-3.
De druk werd opgevoerd en Shanna kon een enkele keer op het doel schieten, helaas zonder resultaat, maar de hoop bleef erin. Als dit 2x kan, dan kan dat ook meerdere keren en zo bleven we voor elke centimeter vechten. Nora werd ingebracht voor Boon die zichzelf ook helemaal stukgespeeld had, maar helaas bleef het bij één schitterende actie en moest Nora het veld helaas weer verlaten.
Doordat Groot-Ammers beter wist te combineren en uit de een-op-een-duels wist te blijven, kwam de spits na een paar mislukte pogingen dan toch weer een keer voor Wendy en roste de 0-3 tegen de touwen, maar dat kon ons niet breken. We voerden, bijna onmogelijk, de vechtlust nóg een tandje op maar dit mocht niet baten. Simone liep de krampen in haar kuiten, enkele backs hadden het liefst een zuurstoffles langs de lijn gezien en dat was het moment dat Wiebe besloot er een eind aan te fluiten.
Helaas heeft het harde werken zich niet beloond tegen een elftal dat zichzelf op de derde positie gebarricadeerd heeft. Maar ondanks dat we graag wat puntjes zagen, is dit niets om ons voor te schamen.