Een koude dinsdagavond was het decor voor deze laatste uitwedstrijd van 2019. Met Wendy erbij zouden we graag op zijn minst 1 punt mee terug naar Dordrecht willen nemen. De zin zat er in ieder geval goed in, met een verraderlijk windje dat schuin op het veld stond werd er goed gecombineerd: de bal bleef laag en werd strak ingespeeld. Wendy werd een paar keer weggestuurd en na één keer de bal rakelings voorlangs te schieten was het de tweede keer raak: 0-1!

Helaas mocht Sleeuwijk ongestraft druk zetten en kwamen wij niet meer aan ons eigen spel toe.
Na een paar keer met de schrik vrij te komen, kwam de tegenstander rond de tiende minuut toch op 1-1 door een goed uitgespeelde bal van hun kant.

Geheel uit ons spel diende Simone aardig aan de bak te gaan en maakte net buiten het strafschopgebied een overtreding. De Sleeuwijkse spits tikte de bal nog in het net en de scheids floot. Maar waarvoor? Uit zijn gebaar maakten we op dat we de vrije trap mee kregen. Nee, het was een doelpunt of een overtreding? We mochten blijkbaar kiezen van de scheids… Na wat protest van beide kanten was het dan toch een overtreding: geel voor Simone. Ze moest het veld verlaten, mocht vervolgens blijven staan… het bleef aanklooien en Marsha stapte buiten de lijnen. Sleeuwijk bleef protesteren en vrij makkelijk viel uit de vrije trap de 2-1 samen met Simone de hoek in.
Nog verbaasd van het spektakel lieten we Sleeuwijk combineren en de 1-3 viel over Simone heen de verre hoek in.
Wakker geschud begonnen we weer strak te combineren en vochten harder om elke centimeter veld, waarbij we wederom dicht bij een doelpunt kwamen, maar vanuit een counter kon Sleeuwijk toch nog een 4-1 maken.

Na nog wat halve uitvallen van Sleeuwijk klonk het rustsignaal en de zeer welkome thee werd genuttigd. Wat kleine tactische wijzigingen in de rust bracht ook weer rust in het spel. Geholpen door een beter overzicht werden de dames in de verdediging en op het middenveld vakkundig gecoacht door Rianne, die zelf waar nodig als stofzuiger de vuiltjes weghaalde. Dit was een stuk minder nodig dan in de eerste helft: Sleeuwijk wist de druk niet vast te houden.
Op het middenveld werd als leeuwinnen gevochten voor elke bal, en meerdere malen werd de aanval bereikt. Eenmaal wist Ariëtte zich vrij te spelen van haar verdedigster, kwam het strafschopgebied in en… werd aan haar schouder onderuit getrokken door dezelfde verdedigster die haar nog net kon vastpakken. Penalty natuurlijk. Althans: dat dacht bijna iedereen op en om het veld. Zelfs enkele Sleeuwijk speelsters lieten hun hoofd al mistroostig hangen, maar wonderbaarlijk genoeg liet de scheidsrechter gewoon doorspelen. Ondanks het vele commentaar werd er niet gefloten. Aangezien dit geen beslissende actie was voor de wedstrijd hebben we het snel achter ons gelaten, en hebben we het maximale uit de tweede helft gehaald. Sleeuwijk kreeg nog maar weinig kansen en na nog 30 minuten met bijna geen acties voor de doelen werd er afgefloten.
Helaas geen punten terug naar Dordt, voor de wedstrijd tegen Papendrecht zijn we er extra op gebrand.